top of page

Mijn Blog

Een doorlopende reeks van informatieve vermeldingen


Foto 1

Foto 2

Foto 3

Foto 4

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Foto 10




kleinzoon Jim heeft inspiratie

een mooie maaltijd maken is ook een vorm van creativiteit

kleindochter Janou...

opdracht kunstacademie: etsen maken

creatie kleinzoon Jim

Kunstacademie werken met klei

Tas van "Wout" eerste laag met merinowol

veganistische chai taart

ontwerp Janou uitvoering "Oma"

spannend: schoenen vilten

schoenen: werk in progressie

Jehe het zijn echte schoenen

Kunstacademie: Elswout

















Foto 1

Foto 2

Foto 3


Foto 4

Foto 5

Foto 6

Foto 7

Foto 8

Foto 9








Foto 1


Foto 2



Foto 3


foto 4

foto 5

Foto 6


Het meest recente blog bericht: 


27 september 2021

Vezels verven met levensmiddelen kleurstof

De vacht van Lincoln


Annemieke Hendriksen, van De Nerflander, nodigde me uit om de witte vacht van Lincoln (zie foto 1) op te halen. Intussen was ik enthousiast geworden over het verwerken van het alpaca haar tot een draad om van te breien. Zo zacht! Bovendien is het haar (dus geen wol!) hypoallergeen en heel geschikt voor mensen die geen wol verdragen.


De witte vacht leek me heel geschikt om te kleuren. Juist was ik van plan om het vest dat ik van de cognac kleurige vacht van Wout had gesponnen af te wisselen met turquoise.  

Het spinnen van de vacht van Lincoln


Intussen had ik al ervaren dat ik het spinnen van alpaca heel prettig vindt. (Zie het blog van 20 juli j.l.). Deze vacht was echter nog zanderiger en bevatte heel veel kleine zwarte stukjes (zaden?). Ondanks een intensieve wasbeurt en  grondig kaarden kreeg ik ze er niet helemaal uit. Dat betekende dat ik al spinnend zoveel mogelijk puntjes er uit moest peuteren. 

Omdat ik een ervaren spinner ben lukt het me vaak dit al spinnend te doen. (foto 2) Toch zag ik op de klos dat de draad nog niet geheel schoon was. Dit deed me ook besluiten de strengen te kleuren. 

De strengen weken


Alvorens je de gesponnen vezels gaat kleuren wordt geadviseerd ze eerst gedurende een half uur te weken in handwarm water. Zodat er al een zekere verzadiging is met vocht waardoor de kleurstof gelijkmatiger wordt opgenomen.


Je ziet op foto 3 dat als de strengen als ze nat worden kunnen gaan kringelen, dit betekent dat ik eigenlijk te veel twist heb gegeven tijdens het spinnen. Ik ben geneigd te snel te spinnen waardoor de draad te veel omwentelingen krijgt. Mijn ervaring is dat dit zich later wel weer corrigeert. Er zijn spinsters die aan de natte strengen een gewichtje hangen. 

Kleuren met levensmiddelen kleurstof


Ik krijg goede resultaten met Wilton icing colour . Dit is een gel in een potje dat verkrijgbaar is bij webshops die materiaal leveren voor taartdecoraties. Ik bestel de potjes bij wol- uniek Ik heb alle kleuren, en het leuke is dat je de kleuren kunt mengen tot weer nieuwe kleuren.


Het is verassend om te ervaren dat deze kleurstof behoorlijk wasecht is. Ik heb een vestje dat ik op deze manier heb gekleurd en na 3x wassen zijn de kleuren nog heel helder. 


Een ander voordeel is, dat het behoorlijk duurzaam is, je hebt geen chemische spullen nodig om de vezel voor te beitsen en te fixeren. Zelfs bij plantaardig verven gebruik je (weliswaar in kleine hoeveelheden) stoffen die belastend kunnen zijn voor het milieu.


Bovendien  staat bij  deze manier van verven niet je hele keuken op zijn kop. Je verft namelijk de strengen in bakblikken in de oven (zie foto 4).

Voorbewerking van de kleurstof


Doe latexhandschoenen aan en schep nu een theelepeltje kleurstof in een maatbeker, vermeng dit met een kopje natuurazijn. (foto 5) Vul nu de verfstof aan tot een liter met warm water. Giet dit in een bakblik. 


Zo nodig vul je nog aan met wat warm water en natuurazijn. 

De twee strengen die je in een bakblik doet moeten onder het vocht staan. Je duwt nu de strengen in een bakblik met je handen. Zorg dus dat ze zich goed kunnen verzadigen met vloeistof (foto 6) . 

Je kunt zoveel kleuren als er bakblikken in je oven passen. Maar wil je bijvoorbeeld zes strengen van een zelfde kleur, dan heb je drie bakblikken nodig. (Action). Dan is het wel van belang dat je zorgt voor een zelfde hoeveelheid kleurstof per maatbeker. 


Wil je dit heel precies doen dan kun je bij de apotheek een injectiespuitje kopen en daar de vloeistof tot een bepaald milligram mee opzuigen. Spoel de spuitjes met warm water goed uit, anders kan het zijn dat er nog gel in blijft zitten en heb je een mindere hoeveelheid. 

Kleuren in de oven


Je verwarmt de oven niet voor! De vezels moeten gelijkmatig verwarmd worden om vilten te voorkomen. 

Je plaats dus de bakblikken in de oven. De oven zet je op 60 graden. Wanneer de oven ongeveer op temperatuur is zet je de oven (of kookwekker) op 20 minuten. 


Je kunt halverwege de strengen omdraaien. 

Na 20 minuten zet je de oven uit en laat de strengen in de kleurstof nog een nacht staan. Vaak hebben de strengen de volgende dag alle kleurstof opgenomen en is het water helder, of zacht gekleurd (dat hoeft niet altijd, dit is afhankelijk van de hoeveelheid kleurstof).  

Nabewerking


De volgende dag haal je de bakblikken uit de oven. Je knijpt voorzichtig de strengen uit. 

Je neemt nu een bak en vult die met handwarm water en een grote scheut natuurazijn. Voorzichtig laat je de strengen in de bak zakken. (foto 7) Je herhaalt deze spoelingen tot het water nagenoeg helder is.


Je drukt nu voorzichtig het vocht uit de strengen (niet wringen!). En legt een streng op een handdoek (foto 8). Je rolt de handdoek met streng op en gaat nu op de handdoek staan om het laatste overtollige vocht eruit te drukken (Foto 9).

Wanneer je een grote handdoek hebt kun je een aantal strengen tegelijkertijd in de handdoek rollen.

Drogen


Je hangt de strengen nu te drogen. (foto 10).  

Mocht er te veel twist inzitten (de draad krult) dan kun je desgewenst een gewichtje aan de strengen hangen om de draad recht te trekken. Ik doe dat eigenlijk nooit. Wanneer ik de draad eenmaal op de wol heb gewonden breit het uiteindelijk zonder problemen goed uit.

Op de haspel en de bolwinder


Nadat de strengen droog zijn leg ik de streng om de haspel. (Foto 11) en verbind de draad met de bolwinder (foto 12) en voila, tenslotte heb ik acht gelijk gekleurde bolletjes…een lust voor het oog! (foto 13) 


Opmerkelijk is dat alle zwarte pitjes, die nog in de draad leken te zitten spoorloos in het verfproces zijn verdwenen. Ook nu ik intussen  de wol brei, zie ik geen zwarte puntjes meer. 

Foto 13


17 augustus 2021

Praktisch stappenplan voor een creatief project

  • Een eerste voorwaarde om aan een creatief project te beginnen is aarden! Zo geef je je inspiraties wortels en kunnen ze makkelijker tot vorm worden. Daarbij verleent aarding ook focus!;
  • Haal je creatieve plan voor de geest. Als je bedenkt om daar nu aan te beginnen wat voor gevoelens roept dit op? Zijn er weerstanden? Onderzoek deze weerstanden, die b.v. kunnen voortkomen uit perfectionisme/faalangst/ onzekerheid doordat je iets nieuws gaat doen; etc.

Mij overkomt het vaak dat wanneer ik de weerstand kan relativeren ik dan pas enthousiasme bevrijd; *

  • Het (latent) enthousiasme kun je vervolgens activeren door je in de geest voor te stellen dat je bezig bent met creëren. Hoe voelt dat?;
  • Het kan zijn dat je ontdekt dat je niet het goede gereedschap in huis hebt. Niets is zo frustrerend als je slecht gereedschap hebt…denk aan een botte schaar of zaag b.v;
  • Commitment met je creatie is ook aandacht geven aan een goede voorbereiding. Dat betekent niet alleen ruimte maken in tijd maar ook fysieke ruimte. Is je werkblad opgeruimd en heb je alleen datgene liggen wat je nodig hebt?
  • Vergewis je er van of je 100% bereidheid hebt om aan je project te beginnen? Ik noem dat toewijding. In toewijding zijn de kwaliteiten van het hart geïntegreerd. Ben je bereid om hart en ziel aan je project te geven?;
  • En dan: Een twee drie begin! Dat heb ik van mijn viltjuf geleerd. Niet nog eens een kopje koffie halen, iemand bellen of kijken of er nog wat te bikken is in de koelkast. Nee beginnen! Van uitstel komt vaak dan toch weer afstel. Gun je zelf het genoegen door gewoon te beginnen! En dat hoeft niet meteen de hele dag.. maar begin, al is het maar een uurtje. Maak je eis niet meteen te groot. Mijn moeder zei nog al eens “Geen zin? Die zin kun je ook maken door gewoon te doen!”

Door je zelf de ervaring toe te staan groeit het vertrouwen en beginnen de inspiraties zich vanzelf aandienen…en je kunt vaak dan ongemerkt in een tijd vergetende flow komen. “Wat is er een uur voorbij?”;    

  • Je bent lekker bezig en dan wordt je onderweg toch geconfronteerd met de weerbarstigheid van de materie. Het materiaal wil zich niet voegen naar je ideeën. Dan dient zich de frustratie aan dat zich kan vertalen in zelf ondermijnende gedachten. Wees daar attent op. Dit is het moment dat je je bezorgdheid parkeert en toch doorgaat (maak bv even een wandeling vaak dienen zich dan creatieve oplossingen aan). Mik dus niet meteen je creatie in de prullenbak!.

Mijn ervaring is dat de meest ogenschijnlijke mislukkingen, als ik de moed had om door te zetten en te vertrouwen dat uiteindelijk de meest geslaagde creaties werden.


*Een enkele keer moet je concluderen dat het voor een bepaald project niet het juiste moment is. Vanuit de ayurvedische zienswijze heeft het leven een ritme, zo ook heeft onze dag een verschillende energetische gerichtheid Voorbeeld: Voor mij is de ochtend ideaal om aan een nieuw project te beginnen, ik ben dan vitaal en het meest helder van geest en daardoor meer instaat om weerstanden en moeite het hoofd te bieden. Tegen de 2e helft van de middag de zogenaamde ‘’cup a soop time” loopt de energie terug en juist dan is aarding extra belangrijk. Maar dat kan voor jou toch weer anders zijn omdat ieder mens weer een andere energetische constitutie heeft.    

16 augustus 2021

"De moed om creatief te zijn"

“De mens maakt door zijn vermogen van creativiteit het mogelijk dat de schepping kan evolueren.”

Rollo May – “De moed om creatief te zijn”


Door creativiteit zijn we een mede schepper van het bestaan


In 1975 schreef de psychotherapeut Rollo May het boekje “De moed om creatief te zijn” De bovenstaande uitspraak impliceert dat we door het creëren in feite mede schepper zijn van het bestaan. Want door het vermogen van creativiteit kan de schepping evolueren.


Nu lijkt zo’n uitspraak slechts te gelden voor grote kunstenaars of denkers die door hun creaties maatschappelijk invloed hebben waardoor de boel in beweging komt. Michel Angelo had bijvoorbeeld invloed. Zo ook Einstein en Shakespeare en ga zo maar door.

Maar als ik bijvoorbeeld een tas vilt of een trui brei draag ik dan ook bij aan de evolutie? In feite wel….ons unieke zijn met al haar eigen expressieve vormen in woord en gebaar heeft invloed op de omgeving. 

We zullen met die zelfgebreide trui geen maatschappelijke omwentelingen te weeg brengen. Maar heel subtiel draagt iedere creatie toch bij aan anderen. Al is het alleen al door een mooie en lekkere maaltijd te maken. Of als anderen genieten van de kleuren of het model van jouw breisel.

Creativiteit impliceert de wil tot leven


In wezen is ieder mens… ja  heel de levende natuur creatief. Kijk maar eens naar de schoonheid van bloemen en dieren. Heel wat kunstenaars hebben deze uitdrukkingen van de scheppingsdrift van de natuur op een eigen creatieve manier willen vangen op doek, in een beeld of in een gedicht. Met andere woorden: authentieke schoonheid als resultaat van deze scheppingsdrift inspireert.


Je kunt zeggen dat het vermogen tot scheppen, in het perspectief van overleven de natuur is ingeschapen. Omdat wij ook natuur zijn geldt dit dus ook voor ons. 

De wil tot leven wordt uitgedrukt in creativiteit. 


Creativiteit heeft dus veel van doen met levenszin. Wanneer de levenszin dooft neigen we naar destructiviteit. Juist dan kan creatieve arbeid ons helpen om de levenszin weer terug te vinden!

Iedereen is dus in feite creatief


Ik hoor nog wel eens van cursisten: “Ik ben niet zo creatief hoor!” Ik durf dus op grond van het bovenstaande te stellen dat ieder mens creatief is!


Om ons te handhaven in het bestaan moeten we creatief zijn! Creativiteit is immers niet voorbehouden aan het scheppen van kunst met een grote K, maar gaat ook over het vermogen om eigen antwoorden te vinden op dagelijkse uitdagingen waar je mee wordt geconfronteerd. Creativiteit heeft veel van doen met inventiviteit. 


Vooral situaties waarin je niet kunt volstaan met de automatische piloot nodigen uit tot deze inventiviteit. Ga maar eens kamperen dan moet je steeds alternatieven bedenken voor je dagelijks reilen en zeilen. Ooit was ik al kampeerder koffiefilterzakjes vergeten, maar ik ontdekte dat een pantysokje (wel gewassen hoor!) ook prima werkte.


Creativiteit is dus het vermogen om met bestaande elementen een eigen origineel antwoord te vinden.


Ook jouw lichaam is in eerste instantie geneigd, dat als het niet goed functioneert, om in het perspectief van overleven een antwoord te vinden. In de fysiologie spreken we dan van homeostase. Dit is het vermogen van het lichaam om de gezondheid te bewaken door constant het inwendige of interne milieu te herstellen en in evenwicht te houden, ook wanneer de omstandigheden veranderen.

Te veel denken onderdrukt de creativiteit


De Franse Filosoof Henri Bergson (1859-1941) stelt dat de drijfkracht tot scheppen wordt gegeven door een ondoorgrondelijke mysterieuze oerkracht. Hij noemt deze kracht het Elan Vital, die je ook levensstroom zou kunnen noemen.


Wanneer de mens in contact is met die levensstroom vindt hij de inspiraties tot scheppen. Een voertuig om bij die levensstroom te komen is de intuïtie. Hieruit volgt dat intuïtie creativiteit in haar kielzog meevoert


Maar, aldus Bergson kunnen we het contact met die levensstroom wel verliezen. Wanneer we te veel in ons hoofd gaan zitten kan dit onze creativiteit onderdrukken. Door ons denken verliezen we het contact met de creatieve levensstroom…we verliezen het contact met de dynamiek van het leven. 


 In mijn workshops en cursussen probeer ik dus cursisten die vast lopen in hun creatieve vermogens op een speelse manier dichter bij hun intuïtie te brengen. 

Het hoofd schept vast omlijnde plannen hoe het resultaat moet zijn. Perfectionisme is in deze een killer. Dit maakt dat we het plezier in het proces van scheppen verliezen. We komen dan in een soort kramp terecht waardoor we niet meer ontvankelijk zijn voor intuïtieve creatieve ingevingen.


Het is me ook vaak overkomen dat een ogenschijnlijk mislukt project, omdat soms ook de materie niet wil doen wat ik heb bedacht, uiteindelijk een geslaagd product wordt. Dat betekent dat ik mijn vooropgezette doel moest loslaten om ruimte te maken voor andere inspiraties. En vaak als ik even afstand nam reikte mijn intuïtie mij een subliem alternatief aan. 

Dit is nu zo’n voorbeeld dat ik me een medeschepper voel en dat levert een sensatie van blijdschap. Creëren is in feite ook een vorm van spelen. 

Kennis, kunde en ervaring


Nu is het wel zo dat wil je iets creëren, je wel eerst enige kennis en vaardigheden moet hebben. Als voorbeeld noem ik het vilten. Naar mate je meer ervaring hebt met het vilten vergroot je ook weer je vaardigheden en dit geeft inspiratie.

Juist ook van zogenaamde ‘fouten’ leer je omdat je creatief oplossingen moet bedenken. Het leert je ook hoe je het de volgende keer anders gaat doen. Met andere woorden geef je zelf ook kans op het experiment.


Maar je kennis, kunde en ervaring kan soms ook zorgen voor een zekere (beroeps)blindheid waardoor je verwijderd raakt van de creatieve levensstroom. 


Ooit had ik een paar pantoffels van vilt gemaakt. Ik wilde daar schoenzolen onder lijmen, maar bedacht dat ik ook aan de schoenmaker kon vragen dat voor me te doen. De schoenmaker stelde, omdat de schoenen van stof waren dit absoluut niet kon. Ik protesteerde met de opmerking “Maar mijn viltjuf heeft al meer als honderd paar sch….” Bars reageerde de schoenmaker dat mijn viltjuf er niets van kon weten omdat hij al dertig jaar ervaring had als schoenmaker.

Ik mailde met mijn viltjuf en ze zei dat ze wel een manier had gevonden waarop dit kon. Je moest de vilten zolen eerst zo glad mogelijk schuren en dan zorgen dat er een dikke lijmlaag (verschillende lagen) op werd aangebracht. Ik paste dit toe op de pantoffels. Nu na anderhalf jaar intensief dragen zitten de zolen nog muur vast. 

Mijn viltjuf heeft zichzelf dus de kans gegeven door de bereidheid tot proefondervindelijk experimenteren te komen tot een goed resultaat. Dit hele proces verlangt dus ook creativiteit.


Naar de mate je meer kennis, kunde en ervaring opbouwt wordt je gereedschapskist van oplossingen groter, waardoor je meer tools in handen hebt om te creëren. Waarbij je de openheid houd om door middel van experiment de kist te blijven aanvullen.


Voor zo’n creatief proces is dus beslist moed, geduld en volharding nodig. Met andere woorden: geef je zelf de kans om te evolueren en dat betekent dat je niet te snel het bijltje er bij neer moet gooien.  

25 juni 2021

Waarom Oma's breien

Het stereotypische beeld van de breiende oma 


Het is een stereotypisch beeld van een oudere vrouw (‘omaatje’) in een fauteuil of schommelstoel, grijs knotje, met een breiwerk in de aanslag en vaak nog geflankeerd door een kat. 

Op zijn slechts zou je zo’n stereotypering uit kunnen leggen als een manier om oudere vrouwen op de plaats achter de geraniums te houden.


De realiteit van dames op leeftijd heeft dit beeld, dankzij de 2e feministische golf, al minstens vijftig jaar ingehaald. Daarbij is door de digitalisering de wereld veel groter en ruimer geworden waardoor het aanbod aan activiteiten voor iedereen, dus ook voor ouderen, veel groter is. Dat wil zeggen dat de vrouwen op leeftijd niet meer noodzakelijk veroordeeld zijn tot de breipennen.


Des al niet te min wordt er in toenemende mate steeds meer gebreid (niet alleen door ‘omaatjes’) en dat is niet zonder reden.


Toch kom ik tot de conclusie dat de stereotypering van het omaatje met knot breiend in de schommelstoel, verwijst naar het archetype van de Oude Wijze Vrouw een typering die een boodschap voor ons heeft waarbij we de diepere betekenis van het breien kunnen onthullen.



De vrouw in de 3e levensfase: “De Oude Wijze Vrouw”


In de natuur religieuze traditie wordt een indeling gemaakt van de vrouwelijke levensfasen naar, Maagd, Moeder en Oude Wijze. 


De Maagd is het meisje in de pubertijd die aan de vooravond staat van het ontluiken tot vrouw. 

De Moeder geeft betekenis aan het voedende aspect van de vrouw en deze komt tot manifestatie in haar volwassen leven. Het is de bedoeling dat ze in haar werk en of gezin gaat geven aan het leven. 

En in de 3e levensfase, die allengs intreedt na de menopauze, beweegt de vrouw zich in de richting van De Oude Wijze. Ze is weliswaar gestorven voor haar lichamelijke vruchtbaarheid maar er komt meer ruimte voor haar geestelijke vruchtbaarheid. 


Als het goed is hoeft ze zich maatschappelijk minder waar te maken. Dit betekent dat er ruimte komt voor relativering van uiterlijk vertoon ten gunste van haar intuïtieve vermogens die nu meer tot bloei kunnen komen omdat ze ontslagen is van veel verplichtingen. 

 De vrouw wordt nu tot Oude Wijze, de vraagbaak voor de gemeenschap. 


Ze kan zich terugtrekken in haar hut om zo de ruimte van de ongeziene wereld te betreden. Uit deze transcendentale wereld put ze door middel van afstemming haar wijsheid waar ze vervolgens haar gemeenschap mee voed. 

Hoewel ze een meer terug getrokken bestaan leidt staat ze geenszins buiten de gemeenschap. Welbeschouwd voed ze, door haar aanwezigheid en afstemming , het hart en de ziel van haar gemeenschap.



De breiende oma


Het beeld van de breiende oma, gezeten in haar schommelstoel en geflankeerd door een kat, komt nog uit een tijd dat Oma’s in families een centrale rol hadden. 

Deze rol is de laatste eeuw vervaagd omdat er zo’n groot accent is komen te liggen op het arbeidsproces. Wanneer je geen deel meer hebt aan het arbeidsproces laat zich dat voor veel pensioenado’s voelen als degradatie tot een tweede rangburgerschap. 

Onze samenleving beziet ouderen vaak ook als zodanig. De nadruk die bijvoorbeeld in de reclame ligt op er vooral jong en vitaal uit moeten zien, verraad dat de waarde van de 3e levensfase in onze eeuw wordt ondergewaardeerd. De cosmetische industrie, om in de terminologie te blijven, spint goed garen bij de taboesering van de ouderdom.


Welbeschouwd zou je kunnen zeggen dat de stereotypering van het breiende omaatje in de schommelstoel een afgeleide is van het archetype van De Oude Wijze vrouw. In een eerdere blog dat ik 14 juli j.l. schreef stelde ik dat de activiteit van het spinnen leidt tot bezinning. Door het ritme van het wiel kom je in een cadans die je je in een zekere trance brengt. Je zou kunnen zeggen dat dan de deur geopend wordt naar diepere lagen van het bewustzijn waardoor spontaan ruimte wordt geboden aan intuïtieve wijsheid.


Breien, geeft ook deze ervaring! De activiteit van het breien beweegt zich buiten de tijd, je hoeft er geen deadlines mee te halen. Breien, als je het in de vingers hebt, is net zoals het spinnen een geruststellende activiteit.


Het is daarom niet zonder reden dat in toenemende mate steeds meer jonge mensen mijn atelier bezoeken. Opmerkelijk is dat de impuls om te willen leren spinnen en of handwerken, zoals breien voor velen een antwoord is op een burn out. Er is blijkbaar een intuïtieve notie dat deze activiteiten je voor het moment onttrekt aan de maatschappelijke ratrace.


De symboliek van de kat


Het is dan ook niet zonder betekenis dat op veel afbeeldingen van de breiende oma een kat aanwezig is. De kat ligt aan haar voeten of in haar nek op de rand van de leunstoel. 


Een kat is immers ook een eigenzinnig dier dat zich niet laat bepalen door de eisen van de gemeenschap. Een kat is immers een solitair dier en geen deel van een roedel of een kudde. 

Een kat vervuld zijn of haar eigen behoefte. Wanneer het te druk wordt trekt de kat zich terug om in haar eigen hol te gaan slapen. Maar ze slaapt niet echt…ze is alert voor alle geluiden en bewegingen in haar omgeving. 


Veel mensen beschouwen een kat ook als een magisch dier dat nog met een pootje in de ongeziene wereld staat en daar als zodanig op reageert. Men zegt dat ze instaat zijn om entiteiten waar te nemen en als zodanig ook beschouwd kan worden als een boodschapper tussen onze materiele- en geestelijke wereld.


Je zou kunnen zeggen dat het beeld van de kat, op de voorstelling van de breiende oma, een metafoor is voor de verhoogde intuïtieve (lees paranormale) vermogens van De Oude Wijze Vrouw, breiend in haar schommelstoel.



Iedere steek is een uiting van liefde.


Wat breit oma zoal? Nu vaak gaat het om breisels die bedoeld zijn voor haar kinderen of kleinkinderen. Nu zijn niet alle kleinkinderen daar even blij mee. Ik herinner me nog het vriendinnetje van de lagere school die ’s winters klaagde over de kriebelende gebreide borstrok die oma had gebreid. Maar die ze, als waardering voor de moeite van oma, toch noodgedwongen moest dragen.


Nu zullen we geen borstrokken meer breien. Des al niet te min wordt er nog regelmatig gebreid voor kinderen of kleinkinderen of anderen waar we een binding mee hebben. En dat geeft een extra dimensie! Al breiend kun je in iedere steek een stukje stilzwijgende liefde en betrokkenheid leggen.


Ik voel in ieder geval ook de impuls om met liefde voor mijn familie te breien. Maar ik heb wel geleerd om met diegene waarvoor ik wil breien, te overleggen of mijn breisels wel een toegevoegde waarde heeft aan de garderobe. Mijn kleindochter van elf, heeft een nadrukkelijke eigen smaak.


Ik betrapte me erop dat ik extra verheugd was dat mijn dochter groen licht gaf voor de stola die ik wil breien van de wol van het Ryelandschaap die ik heb gesponnen. In gedachte zie ik haar al zitten, op de vrijdagmiddagen op haar bank, haar cocoon moment van de week, waarin ze zichzelf in het najaar en de winter hult in een fleece dekentje. Hoewel ze een vrouw is van bijna veertig vind ik het een vervullende sensatie om haar, middels de zelfgesponnen en gebreide stola, te omhullen met mijn moederlijke warmte. 


20 juli 2021

Het spinnen van de vacht van Wout


Het pré menstruatie vest


Jaren geleden kocht ik voor € 200,- een vest van alpacawol. 

Het werd mijn lievelingsvest, een lekker groot woonvest waarin ik me gekoesterd voelde, vooral op dagen dat ik behoefte had om me terug te trekken in mijn eigen cocon. Juist vlak voor de menstruatie had ik van die dagen, ik noemde dit vest dan ook mijn pre-menstruatie vest.


Ik bedacht toen met spijt dat het toch heerlijk zou zijn als ik mijn eigen alpaca zou kunnen spinnen en breien. Ik had mijn spinnenwiel echter al weer lang de deur uitgedaan vanuit de gedachte dat het spinnen een activiteit zou zijn die passé was in mijn leven. Gelukkig heb ik inmiddels al weer vijf jaar het spinnen herontdekt.


 Anderhalf jaar geleden kreeg ik van een cursiste een grote pluk alpaca en ik vond het wederom heerlijk materiaal en plaatste de alpacavacht weer op mijn verlanglijstje (ondanks dat de menstruatie al weer jaren achter me ligt).


In het voorjaar vertelde een medestudente van de kunstacademie dat ze een alpaca had gekocht met zulke mooie kleuren. Ik vroeg waar ze de alpaca vandaan had. Ze bracht me in contact met Annemieke Hendrikse, eigenaresse van de Nerflander een praktijk voor psycho motorische (kinder) therapie PM(K)T in Doornspijk. Bij deze therapie worden onder andere dieren, zoals de alpaca’s in de therapie ingezet. Zo leerde ik Wout kennen…




Verliefd


Annemieke bracht de alpaca’s dicht bij me en gaf me instructies waar de betrokken Alpaca bij voorkeur geaaid wil worden. 


Wout, van wie ik besloten had het cognac kleurig vachtje te nemen, vindt het lekker om over zijn neus gekriebeld te worden. 

De alpaca’s zo dicht bij en hun zachte warme adem langs mijn wangen voelen strijken, maakte me opslag verliefd en die liefde werd nog eens bekrachtigd toen Wout me mijn zijn grote bruine ogen aankeek. (foto 1)


“Ze voelen zich op je gemak bij je!” concludeerde Annemieke. Dit gaf me de veiligheid om Annemieke toe te vertrouwen dat ik me via een cursus ook aan het bekwamen ben in diercommunicatie.

Ik besefte dat de ontmoeting met Wout een extra dimensie geeft aan het strakjes verwerken van zijn vachtje…dat overigens geen wol wordt genoemd maar haar is. (foto 2)




Wassen


Hoewel spinners (v/m) het er niet over eens zijn of je een vacht voor het spinnen nu moet wassen of juist niet, vind ik het aanbevelingswaardig om de alpaca voor het kaarden of kammen wèl te schonen.

In tegenstelling tot schapenwol, bevat alpacavacht geen lanoline (is wol vet ), Er zit  wel veel zand in, dat er na het wassen en drogen nog niet helemaal uit is. 


Ik vul een grote kuip met redelijk warm water. Het blijkt dat de alpaca vacht warm water goed kan hebben. Mijn ervaring is dat het dan nog niet gaat vilten. Maar waak er voor dat je de vacht in het water niet beweegt (beweging , zoals in een droger bijvoorbeeld, , is ook een factor die bijdraagt tot vervilting. Alpaca wol heeft immers aardige viltkwaliteiten).


In de kuip giet ik een dopje van goedkoop fijn/wolwasmiddel. 

Doe de alpaca in waszakjes. (Te koop bij de Action 2 voor € 0,69)  Omdat de vacht wordt geknipt krijg je ze aangeleverd in losse lokken waardoor je afvoerputje makkelijk verstopt kan raken.


Ik dompel de twee gevulde waszakjes met een houten pollepel voorzichtig onder en laat de kuip minstens een paar uur staan. (Zie foto 3). Vervolgens knijp ik de waszakjes voorzichtig uit (niet wringen!).

Ik gooi het water weg dat dan echt heel zwart is. 


IK vul opnieuw de kuip met warm water en doe er nu ruim Babyshampoo in. Alpaca is immers haar, en de fles vermeld dat het zacht is voor de haartjes!.

 Weer laat ik de kuip met alpaca een paar uur staan. Ik vervolg het procedé door de zakjes weer voorzichtig uit te knijpen.. en nu doe ik slechts warm water in de kuip om de shampoo eruit te spoelen.


Ik laat dit water staan tot het afgekoeld is. Als het goed is, is het water, na deze laatste beurt, helder. Zo niet, kan het toch zijn dat voor je de kuip met de fase babyshampoo vult, je een extra beurt fijn/wasmiddel moet invoegen, maar dat is even uitproberen. De ene vacht is immers vuiler als de andere.




Drogen


Opnieuw knijp je de waszakjes goed uit. Je legt nu een grote handdoek neer en legt de gewassen alpaca in een reep op de handdoek (zie foto 4). De handdoek rol je op en gaat er dan op staan om het overtollige vocht uit de vacht te drukken .(zie foto 5).


Vervolgens hang je van die etage gaasmanden op (zie foto 6 ). Vroeger waren deze bijvoorbeeld voor kinderkamers te koop bij Ikea, maar Ikea verkoopt ze niet meer. Toch heb ik aardig wat van dit soort gaasmanden kunnen scoren bij kringloopwinkels. 


Vervolgens vul ik de etages met plukjes wol. Deze manden zijn ideaal omdat aan alle kanten, als je ze op een zonnige dag buiten hangt, de wind er door kan waardoor het drogingsproces versneld. Je kunt ze ook voor het raam binnen hangen. Het staat overigens ook nog decoratief!



Kaarden of kammen


De vakman hanteert de regel dat als de lokken langer zijn dan 15 cm je de kamtechniek gebruikt. Dat is een hele verfijnde maar ook arbeidsintensieve techniek waarbij je ook veel meer vezelverlies hebt. Wanneer de lonten kleiner zijn dan 15 centimeter kun je het beter kaarden. 

Nu bestond mijn vacht uit wisselende lengtes. Bovendien had ik in mijn boshuis de kammen niet bij me maar wel de kaardmolen. En eigenlijk leverde dat mooie, schone en vooral goed spinbaar materiaal op. 

Wel is het zo dat onder de kaardmachine, ondanks de wasbeurt, nog veel zand vond. Maar ik heb de ervaring dat ook door het kammen en kaarden niet alleen de vezels de juiste richting worden opgetrokken maar dat het ook een probaat middel is om de vacht nog van de laatste rommel te schonen.

Wanneer je geen kaardmolen bezit kun je ook heel goed met behulp van de kaardborden de zogenaamde rolags maken. Zie voor de werkwijze hiervan het blog dat ik over katoen heb geschreven. Daar wordt met foto’s geïllustreerd hoe je deze rolags maakt.



Het spinnen van de alpaca vacht


Nu is het met ieder nieuwe vezel zo dat je even moet ervaren wat deze nodig heeft. Dat maakt dat bij mij de eerste meters van een onbekend vachtje die ik ga spinnen, de draad altijd ongelijkmatig is Maar na verloop van tijd krijg ik het ritme te pakken en ontstaat een mooie gelijkmatige draad.


De alpaca is vrij los, daarom kun je de vezels tijdens het spinnen niet heel lang uittrekken, maar heb je -net als bij het spinnen van katoen- de linker en rechterhand wat dichter bij elkaar. Maar zorg er voor dat je de lont ook weer niet te stevig vast hebt, je moet  op een luchtige wijze de vezels uit de lont kunnen trekken.


Ik moet zeggen dat ik het spinnen van alpaca heel prettig vindt en wederom weer een dunne draad kan maken. Nu ben ik bij voorkeur een dunspinner. Dat is ook omdat ik liever op een kleinere naald brei om dunnere vesten te kunnen breien. Ik vind dikke vesten altijd lastig onder een overjas: dan voel ik me net een gestopte worst. (foto 8)